کد مداحی و آهنگ مذهبی

الّذین امنوا و تطمئنّ قلوبهم بذکر الله ألا بذکر الله تطمئنّ القلوب.
آنها کسانی هستندکه ایمان آورده‌اندودلهایشان به یاد خدا مطمئن و (آرام) است آگاه باشید دلها فقط با یاد خدا آرام می‌گیرد.« رعد،28»
این آیه اوصاف ایمان آورندگان را بیان می‌کند.
چگونه دل با یاد خدا آرام می‌گیرد
همیشه اضطراب و نگرانی یکی از بزرگترین بلاهای زندگی انسانها بوده و هست و عوارض ناشی از آن در زندگی فردی و اجتماعی کاملاً محسوس است.
همیشه آرامش یکی از گمشده‌های مهم بشر بوده و به هر دری می‌زند تا آن را پیدا کند و اگر تلاش و کوشش انسانها را در طول تاریخ برای پیدا کردن آرامش از طرق صحیح و کاذب جمع آوری کنیم خود کتاب بسیار قطوری را تشکیل می‌دهد.
آرامش و دلهره نقش بسیار مهمی در سلامت و بیماری فرد و جامعه و سعادت و بدبختی انسانها دارد و چیزی نیست که بتوان از آن به آسانی گذشت و به همین دلیل تاکنون کتابهای زیادی نوشته شده که موضوع آنها فقط نگرانی و راه مبارزه با آن و طرز به دست آوردن آرامش است.
تاریخ بشر مملوّ است از صحنه‌های غم انگیزی که انسان برای تحصیل آرامش به هر چیز دست انداخته و در هر وادی گام نهاده و تن به انواع اعتیادها داده است.
ولی قرآن با یک جمله کوتاه و پر مغز مطمئن‌ترین و نزدیک‌ترین راه را نشان داده و می‌فرماید «بدانید که یاد خدا آرامش بخش دلها است.»(نقل از تفسیر نمونه ج 10)
رابطه ایمان با اطمینان قلب
از ظاهر سیاق برمی‌آید که صدر آیه بیان ذیل آیه قبل است، یعنی بیان جمله در (من اناب) است و می‌فهماند انابه همان ایمان و اطمینان قلب است با ذکر خدا البته این از ناحیه عبد است که او را آماده و مستعد می‌سازد برای اینکه مشمول عنایت و عطیه الهیه گردد.
همچنان که فسق و اعراض از حق در طرف ضلالت خود زمینه را آماده برای اضلال خدایی می‌کند و لذا می‌بینیم فرمود (و ما یضل به الا الفاسقین) و با آن گمراه نمی کند مگر تبهکاران را.
و نیز فرمودند:
(فلما زاغوا ازاغ الله قلوبهم و الله لا یهدی القوم الفاسقین) به سوی باطل میل کردند خداوند هم دلهایشان را گریزان از حق و متمایل به باطل کرد و خدا مردم تبه‌کار را هدایت نمی‌کند.
و ایمان به خدا به صرف این نیست که انسان بداند و درک کند که خدا حق است زیرا مجرد دانستن و درک کردن ملازم با ایمان نیست،‌ بلکه با استکبار و انکار هم می‌سازد همچنان که خودش فرمود:(و جحدوا بها و استیقنتها انفسهم) آن را انکار کردند در حالی که دلهایشان بدان یقین داشت.
چون می‌دانیم ایمان با انکار نمی‌سازد پس نتیجه می‌گیریم ایمان صرف ادراک نیست بلکه عبارت است از پذیرایی و قبول مخصوصی از ناحیه‌ نفس نسبت به آنچه درک کرده، قبولی که باعث شود نفس در برابر آن ادراک و آثاری را که اقتضاء دارد تسلیم شود و علامت دانستن چنین قبولی این است که سایر قوا و جوارح آدمی نیز آن را قبول کند و مانند خود نفس در برابرش تسلیم شود.
اینجاست که می‌بینیم بسیاری از اشخاص با علم و درک زشتی و پلیدی عملی مع ذلک به آن عمل اعتیاد دارند و نمی‌توانند خود را از آن باز دارند برای همین است که قبح آن را تنها درک کرده‌اند ولی ایمان به آن ندارند و در نتیجه تسلیم درک خود نشدند.
 بعضی دیگر را می‌بینیم که علاوه بر درک، تسلیم هم شده‌اند و بعد از تسلیم توانسته‌اند بدون درنگ دست از آن کار بردارند و این همان ایمان است.
در آیه مورد بحث آن را ایمان و اطمینان قلب نامیده و آن عبارت از این است که آدمی خود را در قبول امر مقبول در امنیت ببیند و قلبش با آن تسکین و آرامش یابد و آن امر در قلبش راه پیدا کند و در آن‌ جایگزین شود بدون اینکه قلب مضطرب و یا روی گردان شود.
از همین جا معلوم می‌شود که جمله (و تطمئن قلوبهم بذکر الله) عطف تفسیری بر جمله: و آمنوا است و در نتیجه می‌فهماند که ایمان به خدا ملازم با اطمینان قلب به وسیله‌ یاد خدا است.
تأثیر یاد خدا بودن
بنابراین هر وقت که دل آدمی به یاد خدا بیفتد اولین اثری که از خود نشان می‌دهد این است که ملتفت مقصودها و تقصیرها و گناهان خود گشته،‌ آن چنان متأثر شود که عکس العملش در جوارح لرزه اندام باشد دومین اثرش این است که متوجه پروردگارش می‌شود که هدف نهائی فطرت اوست و در نتیجه خاطرش سکونت یافته و به یاد او دلش آرامش می‌یابد.(نقل از تفسیر المیزان ج11)

حالات مقام معظم رهبری هنگام عبادت فوق العاده است.ایشان در حال نماز انچنان خاشع است که اگرکسی پشت سر ایشان نماز بخواند،معنویتی در او ایجاد میشود که قابل وصف نیست.

من این حالت را تنها در دو زمان حس کرده ام یکی در ان زمان که پشت سر امام خمینی در قم نماز میخواندیم ودیگری در مسجد الحرام بین حجر الاسود و مقام.

این حالت در ماه مبارک رمضان فوق العاده میشود.ایشان در طول سال دعا و نیایش بسیاری به درگاه خداوند دارند و در ماه مبارک بیشتر به راز و نیاز می پردازند.

حالت ایشان در صلوات شعبانیه دیدنی است.ایشان در کمال متانت و حجب و حیای خاصی کخ مخصوص خود ایشان می باشد-ان را میخوانند و تذکر میدهند که این دعاها خوانده شود.مقام معظم رهبری در طول شبانه روز نها چهار ساعت میخوابند و بقیه ی اوقات را به عبادت  میپردازند.در سفری که اقابه قم داشتند علی رغم حجم زیاد کارها به مسجد جمکران عزیمت نمودند واصبح در ان مسجد به عبادت مشغول شدند.ایشان در تهران نیز هر شب از ساعت 3.30تا سپیده دم به عباد میپردازند.این عبادت و معنویت ایشان برای همه ی ما درس و الگوست.

-------------------------------------------

حجة الاسلام والمسلمین موسوی کاشانی برگرفته از کتاب پرتوی از خورشید

نماز شکسته مخصوص مسافر است.

زمانی که انسان ۸ فرسخ یعنی ۴۴ کیلومتر از شهر خود دور شد نماز وی شکسته می شود.

یعنی تنها نمازهای ۴ رکعتی (نماز ظهر،عصرو عشا) دو رکعتی خوانده می شود مانند نماز صبح. این به طور کلی بود.

اما کلا ۸ شرط برای شکسته خواندن نماز می باشد که از این قرار است:

1.آنکه سفر او کمتر از هشت فرسخ شرعی نباشد

۲٫ ـ آن که از اول مسافرت قصد هشت فرسخ را داشته باش 

3. آن که در بین راه از قصد خود برنگردد

۴٫ آن که نخواهد پیش از رسیدن به هشت فرسخ از وطن خود بگذرد، یا ده روز یا بیشتر در جایی بماند

۵٫ آن که برای کار حرام سفر نکند

۶٫ آن که از صحرانشینهایی نباشد که در بیابانها گردش می‌کنند و هر جا آب و خوراک برای خود و حشم‌شان پیدا کنند می‌مانند و بعد از چندی به جای دیگر می‌روند.

۷٫ آن که شغل او مسافرت نباشد

۸٫ آن که حد ترحض برسد یعنی از وطنش یا جایی که قصد کرده ده روز در آن جا بماند، به قدری دور شود که دیوار شهر را نبیند و صدای اذان آن را نشود.

(ر.ک توضیح المسائل دوازده مرجع, ج۱, ص۷۰۸ الی۷۳۲)

حق نماز این است که بدانی نماز حرکت به درگاه الهی است.با نماز در پیشگاه خدامی ایستی.اگر این حقیقت را به هنگام نماز متوجه باشی شایسته است که چونان بنده ای ذلیل چشم دوخته به لطف و رحمت حق بیمناک از کجی اعمال خویش و کیفر پروردگار امیدوار به غفران او و با تضرع و زاری در برابر خدا بایستی و نماز گزاری،چونان کسی که با ارامش و سرافکندگی و تواضع و کرنش به استان سر می ساید و در اعماق وجود با او مناجات داردو ازادی خویش را از بند گناهانش وی طلبد ولا قوة الا باالله

--------------------------------------------------------------------------------

رساله حقوق امام سجاد

نماز مردود

29 یاد بود نماز

ممکن است عملی صحیح باشد ولی مورد قبول قرار نگیرد،مثل جنس بی مشتری.

در احادیث،نماز برخی از افراد را فاقد ارزش و مردود به حساب اورده اند از جمله:

1.بی تفاوت ها:امام صادق(ع)نماز کسانی که نسبت به برهنگان و اوارگان جامعه بی تفاوت اند قبول نیست.

2.حرام خواران:پیامبر اکرم(ص):نماز حرام خواران مثل بنای ساختمان بر ریگ است.

3.بی تعهدان در خانه:رسول خدا(ص)نماز زتی که از درامد شوهر بهره مند می شود ولی به مسئولیت الهی خود عمل نمی کند ،پذیرفته نیست.

4.تارکان زکات:در قران در اکثر موارد پرداخت زکات را در کنار برپا داشتن نماز اورده،و در احادیث بسیاری امده که نماز انانکه زکات مال خویش را نمیدهند پذیرفته نمیشود.

روزی رسول خدا(ص) وارد مسجد شد و نه نفر را به جرم اینکه زکات نمیدهند از مسجد بیرون کرد سپس اقامه نماز نمود.اری رابطه با خدا باید در کنار رابطه با محرومان جامعه باشد.

5.افراد لاابالی:نماز کسی که اهل تقوا نیست،یا رکوع و سجودش را در نمازبه طور مطلوب انجام نمی دهد،پذیرفته نیست.

6.حاقن وحاقب:حاقن وحاقب یعنی کسی که بول و غائط خود را نگاه میدارد و بدینوسیله به خود فشاراورده و دچار ضررهای جسمی می شود.این کار علاوه بر زیان برای سلامتی در نماز هم موجب تمرکز فکر می شود و حضور قلب را از بین میبرد.امام صادق(ع):نماز چنین کسانی قبول نمیشود.

7.پیش نماز غیر محبوب:گاهی در مسجدی ممکن است مردم به پیش نمازی علاقه نداشته باشند و او را قبول نکنند ولی او بخاطر حفظ خود حاضر نباشد مسجد یا پایگاه خود را رها کند طبیعی است که چنین موردی موجب بروز برخورد و خلوت شدن نماز جماعت میشود در روایات نماز جماعت چنین کسانی مردود شده است.

------------------

برگرفته از کتاب پرتویی از اسرار نماز

دفتر تاریخ باز هم ورق خورد و صفحه ای را که یاد آور بزرگترین حادثه تاریخ بشرى و تاریک ترین بی حرمتی عده ای مسلمان نما در خود ضبط کرده بود مرور کرد؛ حادثه غم انگیزى که نه  تنها دل مسلمانان دین دار را آزرده ساخت بلکه براى همه آزادگان عالم تاسف بار بود.

روزی که آفتاب دین و حقانیت طلوع کرد و با افول خود پرده از چهره زشت کرکس هاى آدم نما برداشت؛ صحنه ای که اشعه روشنی بخش آن نه تنها بر جامعه مسلمانان و بر زمان خاصی سایه افکند، بلکه سالیان سال همه ادیان مختلف و آزادگان عالم را مبهوت خود ساخت و بشریت آن را هر گز فراموش نخواهد کرد.

منبع : http://namaz.parsiblog.com/

سپیده زد، سپیده /وقت سحر رسیده

خاموش شده ستاره /صبح اومده دوباره

خروس پر طلایی /با پاهای حنایی

قوقولی قوقو میخونه /تو کوچه و تو خونه

اذان میگن دوباره /از مسجد و مناره

بابام پامیشه از خواب /میره لب حوض اب

می شوید او دست و رو/با اب میگیره وضو

تمیز و پاکیزه باز /میاد سر جا نماز

من هم کنار بابا /نماز می خوانم حالا